سالگرد تولد نیما یوشیج

کجای این شب تیره، بیاویزم قبای ژنده خویش را

بر بساطی که بساطی نیست
در درون کومه تاریک من
که ذره ای با آن، نشاطی نیست
و جدار دنده های نی به دیوار اتاق ام
دارد از خشکی اش می ترکد
چون دل یاران که در هجران یاران
قاصد روزان ابری، داروک!
کی می رسد باران؟