گزارشی از فقر و فلاکت مردم ایران در رژیم ملایان

گزارشی از فقر و فلاکت مردم ایران در رژیم ملایان

روزنامه اعتماد: «بهزیستی در شهرستان ها چندان کارکرد مناسبی ندارد و به همین دلیل بسیاری از افراد زیر خط فقر مجبور می شوند برای دریافت کمک از بهزیستی به تهران بیایند.» این جمله را اکثر آنهایی که به مرکز ارتباطات مردمی بهزیستی آمده اند تکرار می کنند. اکثر آنها هم از شهرستان های دور به این مرکز آمده اند تا کمکی دریافت کنند. مدارک خود را مبنی بر داشتن نیاز مالی به هر دلیلی ارائه می دهند و می مانند در نوبت تا بعد از نظر کارشناس نوبت کمک به آنها برسد.
مرکز ارتباطات مردمی بهزیستی، ابتدا در ساختمان مرکزی بهزیستی تهران راه اندازی شد، اما به دلیل شلوغی و شکل گرفتن صحنه های نه چندان زیبا، این دفتر به کوچه پشت ساختمان مرکزی بهزیستی منتقل شد. با وجود اینکه افراد از هر دست به این مرکز مراجعه می کنند و به کمک های ناچیز هم قانع می شوند، اما معلولان و زنان سرپرست خانوار، بیش از دیگر اقشار به مرکز ارتباطات مردمی بهزیستی می آیند. بدون شک این اقشار بیش از دیگران هم به کمک نیاز دارند. سپری کردن تنها چند ساعت در میان جمعیتی که هر کدام از شهرستانی به مرکز ارتباطات مردمی آمده اند، نارضایتی این افراد از عملکرد نهاد ارتباطات مردمی را به خوبی نشان می دهد.
در میان جمعیت یک فرد معلول ذهنی است که مرتب در رفت و آمد است. پیرمردی هم چند ساعتی است کنار میز متصدی مراجعه ایستاده و مشغول بحث است. از استان چهارمحال و بختیاری آمده و چهار پسر معلول ذهنی دارد. در جواب سوال ساده «چه مشکلی دارید»، می گوید؛ «در شهرستان ها رسیدگی مناسبی وجود ندارد. من از کارافتاده ام و چهار پسر معلول دارم، اما تنها ماهی ۳۷ هزار تومان مستمری از بهزیستی می گرفتم که از ابتدای امسال این مبلغ شده ۱۷ هزار تومان. آمده ام اینجا که بپرسم چرا؟ اما کسی جوابی به من نمی دهد.» او مشکلات بیشتری هم دارد؛ «قرار شده به ما سهام عدالت تعلق بگیرد، اما می گویند باید بروم برای پسرهایم قیمومیت بگیرم. این کار را هم برای این انجام می دهند که سود سهام دزدیده نشود. من نمی توانم بفهمم کدام پدری پول فرزندان معلولش را بالا می کشد؟»
بسیاری از آنها که به مرکز ارتباطات مردمی بهزیستی آمده اند، پول زیادی نمی خواهند.
دختری که از خوزستان آمده می گوید؛«خواهرم را برای مشکل شدید گوارشی که دارد آورده ایم تهران. هزینه آزمایش هایی که دکتر برایش نوشته ۲۰۸ هزار تومان می شود. امروز نسخه را آورده ام اینجا و فرم پر کرده ام. منتظرم تا نوبتم برسد و کمکی بگیرم.»
دختر خوزستانی وقتی می خواهد در مورد خودش صحبت کند، می گوید؛ ما بیچاره و فقیریم که می آییم اینجا.
«فقر» ویژگی بارز مراجعان به این مرکز است. مشکل مسکن که مشکل بسیاری است دلیلی شده تا زنان سرپرست خانوار بیش از دیگران به مرکز ارتباطات مردمی بهزیستی بیایند. زنی کلافه می نشیند و زیر لب غر می زند؛«در اینجا را ببندند، بهتر است. برای من هیچ کاری انجام نداده اند.»
شوهرش به جرم اعتیاد و فروش کراک زندانی است. دو بچه دارد و تحت پوشش کمیته امداد است. کمیته امداد به این خانواده هر دو ماه ۶۰ هزار تومان کمک هزینه می دهد یعنی ماهی ۳۰ هزار تومان. برای گرفتن وام آمده، اما کمکی دریافت نکرده است. با دلخوری و کلافگی می گوید: «چون پارسال ۵۰ هزار تومان به من کمک کرده اند امسال کمک نمی کنند. حالا هم نامه می نویسند برای بهزیستی تهران. باید بروم خیابان ظفر. از آنجا هم نامه می نویسند برای بهزیستی شهریار و بعد آنها اعلام می کنند که بودجه برای کمک ندارند. من این مسیر را قبلاً هم رفته ام.»
با وجود اینکه این مسیر را قبلاً رفته و نتیجه یی نگرفته، دوباره آمده تا شاید فرجی شود.
چند ماه دنبال وام بودن، عادت زنان سرپرست خانواری است که به اینجا می آیند.زن سرپرست خانوار دیگری اینجا آمده که شوهرش ناراحتی اعصاب داشته و مدتی است متواری شده است. درخواست سه میلیون وام برای رهن خانه دارد. با پسرش آمده. پیش از عید اقدام کرده، اما منصرف شده است؛«به من گفتند برو بگرد خانه پیدا کن. بعد ماموران ما می آیند با بنگاه قرارداد می بندند. این طوری تمام افراد محل می فهمند من شوهر ندارم؛ موضوعی که به هیچ وجه جالب نیست.»برای اینکه بتوانی از اینجا کمکی دریافت کنی باید مدارکی مبنی بر اینکه استطاعت مالی نداری نشان بدهی. یکی از مراجعان که قصد راهنمایی دارد، می گوید؛«اگر فردی را که نیاز به کمک دارد بیاورید، بهتر کمک می کنند چون سر و وضع افراد به اینکه ثابت کنند نیاز مالی دارند بیشتر کمک می کند.»
از آنجا که بهزیستی در شهرستان ها رسیدگی مناسبی ندارد، افراد از سراسر کشور به مرکز ارتباطات مردمی بهزیستی مرکز می آیند تا کمکی دریافت کنند. به کمک های ناچیز هم قانع اند